Mehmedim | Necati Şimşek

MEHMEDİM

Karış karış kanla yazılan destan,
İlelebet yaşar, senle Mehmedim.
Her ne gelir ise düşmandan, dosttan
Önce sana çarpar, siner Mehmedim.

Kuşlar selam verir gökte uçarken,
Güller koku saçar gönle açarken,
Börtü-böcek huzur ile yaşarken,
Söylediğin söze kanar Mehmedim.

Gece kundağında rahatça uyur,
Gelecek Mehmetler, güvenle büyür,
Büyüdükçe korku, şüphe kaybolur,
Anasından helal emer Mehmedim.

Büyüyüp vatana olunca asker,
Şehitlik makamın ilkönce ister,
Madem kucak açmış bekler Peygamber;
Şahadete uçar konar Mehmedim…

Askerlik Mehmede kutsal bir ocak,
Karışlar vatanı hep köşe bucak,
Diller söyleyecek, kalem yazacak,
Tarihin sırtına biner Mehmedim.

İster ki düşmanı namert olmasın,
Sırtını dönünce, pişman olmasın,
Kimse toprağından zerre çalmasın,
O zaman şahine döner Mehmedim…

Alnından vurulup düşerse yere,
Sancağı bırakmaz, kan dönse sele,
Sırtından yediği darbede bile,
Toprağa gülerek iner Mehmedim…

Vatanın bağrından evlattır kopan,
Vatandır bedene candan can katan,
Yıldızı hilali canından sayan,
Kanını bayrağa sunar Mehmedim…

Yazar: Necati Şimşek